Steeds meer en meer word ik geboren

Ruim 38 rondjes om de zon heb ik afgelegd en als ik zo naar mijn eigen ontvouwing gedurende mijn levensloop kijk, dan is het zo mooi om te zien dat naarmate ik ouder word, ik steeds meer en meer geboren word. Beter gezegd, dat wat ik ben, wordt steeds meer en meer geboren. In dit proces ben ik onstopbaar en zeer gedreven.

Dat wat ik ben, is onderhevig aan een continu proces van ontvouwen, verruimen en groeien. Ik word gedurende dit proces steeds groter, sterker, ruimer en wijzer. Steeds meer facetten van mij dienen zich aan en groeien mee in het verruimingsproces van dat wat ik ben. Steeds meer van mij wordt zichtbaar en steeds meer van mij wordt -door mij- begrepen en gezien, daardoor kan ik steeds meer staan voor dat wat ik ben. Steeds meer kan ik mijn eigen normen en waarden en visie op het bestaan dragen vanuit kracht en vertrouwen. Steeds meer en meer sta ik op en verschijn ik.

Het podium van het bestaan onthult zich beetje bij beetje en gedreven door verwondering en nieuwsgierigheid kan ik niet anders dan dit podium verder en verder verkennen. Vanaf het moment dat mijn bewustzijn begonnen is met zich bewust te zijn, ben ik puzzelstukjes aan het verzamelen over wat dit bestaan en dit leven eigenlijk is, wat ik eigenlijk ben. Ik ben iets op het spoor en langzaam is er steeds meer openbaring. Openbaring van het leven en openbaring van mezelf. Het proces is zelfgedreven en niet te stoppen, ik kan niet anders dan ervaren, ontvouwen en groeien.

Mijn leven voelt voor mij als geboren worden in een grenzeloze donkere ruimte. Een donkere ruimte waarin in eerste instantie alles onbekend is en alles zich schuilhoudt in het donker. Een staat van onwetendheid is mijn uitgangspunt. Maar omdat dat wat ik ben ontzettend nieuwsgierig is, ben ik -al mijn hele leven- ijverig met een zaklamp die donkere ruimte aan het beschijnen, om steeds meer te verkennen en te ontdekken. Steeds meer en meer van die donkere ruimte breng ik met behulp van mijn nieuwsgierigheid aan het licht, steeds meer puzzelstukjes en steeds meer ontdekkingen verruimen mijn perceptie van het bestaan. Het bestaan toont zich steeds meer en wordt steeds groter en raakt meer ingekleurd. Het bestaan verschijnt en daarmee verschijn ik.

Het proces van ouder worden is voor mij een continu proces van onderzoek en geestverruiming. Een grote ontdekkingstocht. Te midden van alle ervaringen en gebeurtenissen die mij overkomen in het leven, is de grootste intentie van dat wat ik ben, het achterhalen van de waarheid en betekenis van dit alles. Ik ben nieuwsgierigheid. En deze nieuwsgierigheid is de katalysator achter mijn ontvouwing. Mijn ontvouwing ontvouwt zich verder en verder, dankbaar gebruikmakend van de ruimte die ik met het schijnen van mijn zaklamp creëer. Alles waar ik mijn licht op schijn wordt zo onderdeel van mij en mijn ontvouwing, alles wat ik ervaar vergroot mijn zijn.

Ik ervaar liefde, ik ervaar pijn, ik ervaar het allemaal. Ik observeer, ik voel en ik leer. Ik observeer, ik leer en ik groei.

Dat wat ik ben, is een nieuwsgierig en groeiend bewustzijn, op zoektocht naar de ultieme openbaring, in afwachting van de ultieme ontmoeting met mezelf.

Steeds meer mag mijn wijsheid spreken

Steeds meer mag mijn kracht staan in goedheid en onschuld

Steeds meer mag mijn muzikaliteit hoorbaar worden

Steeds meer mag mijn sjamaan op zijn drum slaan

Steeds meer mag mijn schoonheid stralen

Steeds meer mag mijn eigenwijsheid eigen worden

Steeds meer mag mijn liefde liefhebben

Steeds meer mag dat wat niet echt is sterven

Wie o wie ben jij toch, die daar tevoorschijn komt?

Wie je ook bent, geef niet op Wie je ook bent, ik heb je lief

Met verwondering zal ik je ontvouwing aanschouwen

Je ontroert me en je raakt me